Κόκκινο τηλέφωνο με κερματοδέκτη

 Την εποχή που το κινητό τηλέφωνο δεν είχε μπει ακόμα στις ζωές μας, ο κόσμος για να επικοινωνήσει όταν βρίσκονταν έξω από το σπίτι, κατέφευγε συχνά στα κόκκινα τηλέφωνα με κερματοδέκτη που ήταν εγκατεστημένα συνήθως σε περίπτερα, αλλά και σε ψιλικατζίδικα, καφενεία ή μπακάλικα.

Τα κόκκινα τηλεφωνα λειτουργούσαν τοποθετώντας στη σχισμή ένα κέρμα των 2, 5 ή 10 δραχμών, ανάλογα με τη διάρκεια της κλίσης που έπρεπε να κάνει κάποιος. Ο περιπτεράς είχε ένα κλειδάκι που του επέτρεπε να κάνει κλήσεις χωρίς κέρμα.

Η επικοινωνία μέσα από τα κόκκινα τηλέφωνα δεν ήταν πάντα εύκολη. Η συνομιλία έπρεπε να είναι σύντομη. Συχνά σχηματίζονταν ουρά για να μπορέσει κάποιος να τηλεφωνήσει και δεν έλειπαν οι καυγάδες όταν κάποιοι μιλούσαν πολύ και καθυστερούσαν. Πολλές φορές έπρεπε να προσπαθήσεις πάνω από μια φορές, για να μπορέσεις να συνδεθείς.